به بهانه عرضه ویدیو نقد و بررسی بازی رومیزی Pandemic می خواهیم تجربه خود را از بازی مشارکتی Pandemic باشما در میان بگذاریم و ببینیم چرا بازی Pandemic جز بهترین بازی های سبک همکاری مشترک در دنیای بازی های رومیزی محسوب می شود.

معرفی و روش انجام بازی

زمان زیادی از شروع تب و هیجان بردگیم یا همان بازی های رومیزی در ایران نمی گذرد و شاید از نظر یک مخاطب خارجی صحبت در مورد بازی ای که در سال 2008 عرضه شده است، کمی غیر عقلانی باشد ولی برای ما که به تازگی با جادوی بردگیم آشنا شدیم، این صحبت ها می تواند رنگ و بوی تازه ای داشته باشد. بازی رومیزی Pandemic در سبک همکاری مشترک 1 الی 4 بازیکن را در نقش دانشمندانی می گذارد که باید ویروس هایی که در جهان در حال پخش شدن هستند را کنترل کرده و راه درمان آن ها را پیدا کنند. هر مکانزیم عجیب و غریبی که به ذهنتان می رسد را دور بیاندازید. مت لیکاک طراح بازی Pandemic این روند را فقط با استفاده از کارت برای شما میسر کرده است. نه تاس، نه فیگور و نه هیچ چیز دیگری در بازی نیست و فقط کارت ها هستند که به شما اجازه می دهند برنده شوید یا ببازید.

نقشه بازی Pandemic نقشه جهان است و تعدادی از شهرهای مهم جهان بر روی آن نشان داده شده است. در ابتدای بازی و با برداشتن کارت هایی از دسته کارت های مربوط به ویروس ها، ویروس هایی که فقط با مکعب رنگی نشان داده می شوند را در صفحه بازی قرار می دهید و بازی شروع می شود. با توجه به تعداد زیاد کارت های ویروس ها و تنوع آن ها می توانید انتظار این را داشته باشید که هیچ باری که بازی رو مجدد انجام می دهید، مشابه با دست قبلی نیست و هر بار با چالش جدیدی مواجه خواهید شد. به هر بازیکن تعدادی کارت داده می شود که شهر های مختلف را بر آن نشان می دهد و تمام. مراحلی که برای شروع بازی باید انجام می دادید به اتمام می رسد و حالا نوبت شماست که به ویروس ها بفهمانید که دنیا دست کیست.

در نوبت هر بازیکن شما می توانید 8 کار انجام دهید:

– از یک شهر به یک شهر همسایه بروید.

– به شهری که کارت آن را دارید، پرواز کنید.

– اگر کارت شهری که در آن هستید را دارید، به هر شهری که دوست دارید بروید.

– یک ایستگاه تحقیقاتی در شهری که هستید بسازید.

– به بازیکن دیگری که در شهرتان حضور دارد، کارت بدهید.

– از یک ایستگاه تحقیقاتی به یک ایستگاه تحقیقاتی دیگر بروید.

– یک ویروس را از شهری که در آن هستید، بردارید.

– 5 کارت یک رنگ را خرج کنید و ویروس همان رنگ را درمان کنید. باید درایستگاه تحقیقاتی این کار را انجام دهید.

شما می توانید هر کدام از کار های بالا را به هر تعدادی که می خواهید در نوبت تان انجام دهید ولی بیشتر از 4 کار در یک دور قابل انجام نیست.

بعد از اتمام نوبت تان و برداشتن کارت های جدید، نوبت ویروس هاست که بازی کنند. بعد از نوبت هر بازیکن، 2 کارت ویروس کشیده می شود و یک ویروس در شهر مربوطه قرار داده می شود. البته در طول بازی تعداد کارت ها افزایش می یابد. کارت های ویروس از بازی خارج نمی شود و در دسته قرار می گیرند که ممکن است دوباره کارت ویروس وارد بازی شود. چگونه؟ در ادامه خواهیم گفت.

درجه سختی

یکی از ویژگی های جالب بازی Pandemic وجود حالت سختی در بازی است. تعدادی کارت به نام Epidemic در بازی وجود دارد که در دسته کارت های بازیکنان قرار داده می شود. اگر بازیکنی، یک کارت Epidemic را بکشد، اول یکی از کارت های ویروس ها انتخاب شده و سپس بر روی شهری که کارت ویروس نشان می دهد، 3 عدد ویروس قرار داده می شود. سپس بازی ادامه پیدا می کند. کمی در مورد ویروس ها صحبت کنیم. 4 نوع ویروس در بازی Pandemic وجود دارد که با رنگ های مشکی، آبی، قرمز و زرد مشخص می شوند. اگر بر روی نقشه نگاه کنید، هر شهر با رنگی مشخص شده است که این موضوع به رنگ ویروسی که در آن شهر قرار می گیرد، ارتباطی ندارد. مثلا شهر تهران که با رنگ مشکی مشخص شده است، می تواند ویروس های قرمز، آبی و زرد را نیز پذیرا باشد. در هر شهر از هر نوع ویروس بیشتر از 3 عدد نمی توان قرار داد و به محض اینکه مجبور شویم، ویروس جدیدی در شهر قرار دهیم یک Outbreak یا شیوع همگانی اتفاق می افتد. این اتفاق باعث می شود که بر روی تمامی شهرهای اطراف یک ویروس جدید قرار دهیم. همچنین تمام کارت های ویروسی که تا به حال استفاده شده اند، مجدد به بالای دسته کارت های ویروس ها برگردانده شده و در نوبت بازیکن بعدی ویروس ها بر روی شهری قرار داده شوند که قبلا نیز در آن ویروس وجود دارد و این موضوع باعث یک Outbreak جدید شود. تعداد 6 عدد کارت Epidemic در بازی وجود دارد که سختی بازی را مشخص می کنند. پیشنهاد می شود در دفعات اولی که این بازی را انجام می دهید، از 3 کارت Epidemic استفاده کنید و کم کم تعداد آن ها را بالا ببرید.

شیوه باختن را خودتان انتخاب کنید

بازی Pandemic به هیچ عنوان بازی سختی نیست و شما را آزاد گذاشته است که به هر روشی که دوست دارید، بازنده شوید. البته در این بین شانس برنده شدن هم وجود دارد و این موضوع زمانی امکان پذیر است که آسمان ها و زمین به شما کمک کنند و کارت های درست را در دست تان قرار دهند و به طور اتفاقی در ایستگاه تحقیقاتی باشید و دارو ها را بسازید. البته کمی در مورد روش های باختن مبالغه کردیم. شما در صورتی می بازید که:

– تعداد کارت های بازیکنان تمام شود و بازیکن در نوبت خود نتواند کارت جدیدی به دست خود اضافه کند.

– تعداد کارت های ویروس تمام شود و زمانی که باید کارت ویروس انتخاب کنید، کارتی در آن دسته وجود نداشته باشد.

– کارتی به شما بگوید که ویروسی را بر روی شهری قرار دهید ولی ویروسی باقی نمانده باشد.

– به محض اینکه هشتمین Outbreak اتفاق بیافتد.

تنها راهی که می توانید بازی را ببرید این است که قبل از به وقوع پیوستن یکی از اتفاق های بالا شما بتوانید راه درمان هر 4 ویروس را پیدا کرده باشید.

دوستان یا دشمنان

بازی های رومیزی همکاری مشترک از آن دسته بازی هایی هستند که می تواند شما را به اجبار در کنار دوستانتان برای به دست آوردن یک هدف مشخص در یک تیم قرار دهد. دیگر کل کل در بازی وجود ندارد. شما باید به همدیگر کمک کنید و تمامی چیزهایی که بلد هستید را در اختیار دیگران قرار دهید و به آن ها کمک کنید که باعث پیروزی شما شوند. یک تجربه بسیار خوب می تواند به شما کمک کند که ببینید که همکاری تیمی چگونه می تواند دوستی های شما را محکم تر کند. البته این چیزهایی که گفتیم فقط تا زمانی صادق است که برنده شوید و به محض اینکه بازنده از پای میز بلند شوید، می بینید که خبری از دوستی و تحکیم روابط نیست و باید سال ها جواب پس دهید که چرا فلان کارت را برداشته اید یا مهره خود را آن طوری حرکت داده اید. بازیکن های حرفه ای یا حداقل آن هایی که خود را حرفه ای می دانند همیشه می گویند که از بازی های سبک همکاری مشترک خوششان نمی آید. وقتی دلیل این موضوع را از آن ها می پرسم به من می گویند که بازیکن ها در کار یکدیگر دخالت می کنند و نمی گذارند که به هر روشی که دوست داریم بازی کنیم. این موضوع کاملا درست است. معمولا بازیکنانی که در فرهنگ غربی به آن ها Alpha Player گفته می شود، فکر می کنند که فقط خودشان می فهمند که دنیا در چه هرج و مرجی قرار داده شده است و آن ها برای مدیریت شرایط به دنیا آمده اند. بازی Pandemic برای این موضوع هم راه حلی دارد. شما می توانید دست خود را از بازیکنان دیگر مخفی کنید و کاملا بر روی انتخاب های خود تسلط داشته باشید.

چرا Pandemic را دوست دارم؟

خب جواب این سوال بسیار ساده است. حداقل از نظر ما. بازی رومیزی Pandemic می تواند با هر جمعی بازی شود. هر سن و سالی. البته نوزادان و کودکان را فاکتور بگیرید. شما یک هدف دارید و چند روش باخت. پس می دانید که ممکن است تمام زمانتان با باخت به پایان برسد. متن های انگلیسی که بر روی کارت ها قرار داده شده است، کمتر از چند جمله است پس می توانید با خیال راحت بازی را انجام دهید. مثل بازی های رومیزی دیگر با توجه به ساده بودن قوانین جای هیچ ابهامی وجود ندارد و شاید بعد از 2 دست بازی کردن Pandemic تا آخر عمرتان به دفترچه رجوع نکنید. هیچ کسی وجود نداشته است که با آن ها بازی را انجام داده باشم و از بازی Pandemic خوششان نیامده باشد پس انتخاب خوبی برای افراد مشکل پسند محسوب می شود. از همه مهمتر بسته های توسعه متفاوتی که برای این بازی عرضه شده است، می تواند گیم پلی های متفاوتی را برای شما به وجود بیاورد که باعث تکرار پذیری بازی را به شدت بالا می برد.

حرف آخر

زمانی در پیج اینستاگرام بازی نوین از فالوور ها پرسیدیم که ” به نظر شما بهترین روش توصیف بردگیم چیه؟ ” و جواب های بسیار خوبی شنیدیم ولی اگر از من بپرسند که اگر بخواهیم بعد از توضیح بازی رومیزی، بازی ای را مثال بزنیم که به کسی تفهیم کند که بردگیم ” منچ و مارپله ” نیست، بازی Pandemic را مثال می زنم. علاقه شخصی من به بازی Pandemic آن قدر زیاد است که همیشه سعی می کنم در اوقات بی کاری این بازی را انجام دهم. یکی از خوبی های بازی Pandemic این است که به شما اجازه می دهد که به تنهایی هم این بازی را انجام دهید. یعنی به جای 4 نفر تصمیم بگیرید. البته که هیچ بازی ای بدون نقطه ضعف نیست و شاید یکی از نقاط ضعف Pandemic همین سادگی قوانینش باشد که بعد از مدتی باعث یکنواختی می کند ولی جذابیت بازی به لطف چند ده بسته توسعه این بازی همیشه بالا نگه داشته خواهد شد. از طرف دیگر نسخه Legacy این بازی هم یکی از بهترین بازی های رومیزی دنیاست که اگر زمانی جایی نسخه Legacy آن را مشاهده کردید، بدون شک خریداری کنید و گروهی را برای انجام آن بسیج کنید.

نظر شما در مورد بازی Pandemic چیست؟ اگر شما بخواهید برای کسی بازی رومیزی را معرفی کنید و به او بفهمانید که دوران منچ به پایان رسیده است، چه بازی ای را انتخاب می کنید؟

داود سامانی

از اون موقعی که یادم میاد بازی کردن رو دوست داشتم. البته بیشتر ویدیو گیم. از میکرو به بعد همه نسل ها رو تجربه کردم و بیشترین زمان تفریحم رو به بازی گذروندم تا با بردگیم آشنا شدم. حالا هم قراره تا جایی که می تونم شما رو بیارم توی دنیای خودم. دنیای بدون مرز بازی های رومیزی!!!